Zdrowe Wewnętrzne Dziecko II – warsztat weekendowy
Czas trwania: 3 dni
Okres buntu to kontynuacja pierwszego warsztatu. Modułowa forma i konstrukcja ćwiczeń, wglądów i procesów jest tak dostosowana, aby można go było traktować jako indywidualny warsztat, bez konieczności uczestniczenia w części pierwszej. Jest zatem odrębnym procesem.
Dla Kogo: Dla każdego, kto jest niezadowolony ze swojego życia, relacji, braku sukcesów.
Dla osób szukających pomocy, nieradzących sobie z trudnymi emocjami, często stanami depresyjnymi, zaniżonym poczuciem własnej wartości i samooceną.
Dla tych, którzy na myśl o wizycie w domu rodzinnym czy też rodzinnej imprezie pojawia się niechęć, smutek, żal, złość, pretensje czy inne trudne emocje stanowiące o przykrych wspomnieniach z dzieciństwa i młodości.
Dla każdego kto nie potrafi wybaczyć swoim rodzicom/opiekunom.
Dla osób często popadających w konflikty, jak i tych nadmiernie uległych i stłamszonych.
Krótki opis:
Trudne doświadczenia z dzieciństwa i tzw. “błędy wychowawcze” naszych rodziców sprawiły, że zacząłeś interpretować ich zachowania i wyciągać wnioski. Towarzyszące temu emocje, zaczęły umiejscawiać się w twoim ciele. Częste zakazy i nakazy w procesie wychowania, wywołały w Tobie subiektywne poczucie niesprawiedliwości, a nawet krzywdy. W konsekwencji nagromadziłeś bagaż emocjonalny. Złość, gniew, żal, pretensje frustracja. Na ich bazie, gdy zaczynamy dojrzewać i wydaje nam się, że już jesteśmy dorośli i teraz to my już mamy coś do powiedzenia, zaczynamy się buntować i forsować własne zdanie i własne racje (często skrajnie odmienne od racji naszych rodziców). Ot i kolejne zarzewie do konfliktów gotowe. Rodzice widząc, że wymykamy się im spod kontroli, próbują nas okiełznać i jeszcze bardziej wprowadzają dyscyplinę, różnego rodzaju środki wychowawcze.
Niestety na nas działa to jak płachta na byka lub oliwa dolana do ognia.
W ten sposób zamiast konflikt łagodnieć, nasila się. My coraz bardziej zagłębiamy się w poczucie krzywdy, a trudne emocje zaczynają determinować nasze relacje już nie tylko z rodzicami.
Przeżycie ponownie tego okresu w sposób świadomy, kontrolowane, konstruktywne i w poczuciu bezpieczeństwa, przyzwolenie sobie na ekspresję, pozwala nie tylko rozładować emocje, ale w dużej mierze odsłania lub uaktywnia ukryte czy stłamszone talenty i pasje.
Zobaczenie tych doświadczeń, siebie w nich, roli rodzica z perspektywy osoby dorosłej i dojrzałej, pozwala na przewartościowanie, zmianę punktu widzenia, która prowadzi do poprawy relacji z rodzicami i z otoczeniem.